Солярис (роман) Цитаты

Здесь вы можете найти и скачать цитаты Солярис (роман)

Солярис (роман) цитаты, мысли, афоризмы, высказывания

#309176

Тому, кто станет тщательно изучать всевозможные данные о планете Солярис, трудно избавиться от впечатления, что перед ним обломки интеллектуальных построений, быть может и гениальных, перемешанные как попало с плодами полнейшей, граничащей с безумием глупости. Поэтому в противоположность концепции «Океана-йога» родилась теория «Океана-дебила».

Солярис (роман)
#309177

... człowieka, uporczywie wczytującego się we wszystkie możliwe solariana, ogarnia nieprzeparte wrażenie, iż ma przed sobą ułamki intelektualnych konstrukcji, być może genialnych, przemieszane bez ładu ł składu z płodami jakiegoś kompletnego, graniczącego z obłędem, głuptactwa, powstała jako antyteza koncepcji „oceanu-yogi” myśl o „oceanie-debilu”.

Солярис (роман)
#309178

Wyruszamy w kosmos, przygotowani na wszystko, to znaczy, na samotność, na walkę, męczeństwo i śmierć. Ze skromności nie wypowiadamy tego głośno, ale myślimy sobie czasem, że jesteśmy wspaniali. Tymczasem, tymczasem to nie wszystko, a nasza gotowość okazuje się pozą. Wcale nie chcemy zdobywać kosmosu, chcemy tylko rozszerzyć Ziemię do jego granic. Jedne planety mają być pustynne jak Sahara, inne lodowate jak biegun albo tropikalne jak dżungla brazylijska. Jesteśmy humanitarni i szlachetni, nie chcemy podbijać innych ras, chcemy tylko przekazać im nasze wartości i w zamian przejąć ich dziedzictwo. Mamy się za rycerzy świętego Kontaktu. To drugi fałsz. Nie szukamy nikogo oprуcz ludzi. Nie potrzeba nam innych światуw. Potrzeba nam luster. Nie wiemy, co począć z innymi światami. Wystarczy ten jeden, a już się nim dławimy. Chcemy znaleźć własny, wyidealizowany obraz; to mają być globy, cywilizacje doskonalsze od naszej, w innych spodziewamy się znowu znaleźć wizerunek naszej prymitywnej przeszłości. Tymczasem po drugiej stronie jest coś, czego nie przyjmujemy, przed czym się bronimy, a przecież nie przywieźliśmy z Ziemi samego tylko destylatu cnуt, bohaterskiego posągu Człowieka! Przylecieliśmy tu tacy, jacy jesteśmy naprawdę, a kiedy druga strona ukazuje nam tę prawdę — tę jej część, ktуrą przemilczamy — nie możemy się z tym zgodzić!

Солярис (роман)
#309179

Szedł ktoś wielki i ciężki, jak... — Gibarian? — powiedziałem spokojnie. — Tak, to ja. Nie zapalaj światła. — Nie? — Nie trzeba. Tak będzie lepiej dla nas obu. — Ale ty nie żyjesz? — To nic. Poznajesz przecież mуj głos? — Tak. Dlaczego to zrobiłeś? — Musiałem. Spуźniłeś się o cztery dni. Gdybyś przyleciał wcześniej, może nie byłoby trzeba, ale nie rуb sobie wyrzutуw. Nie jest mi źle. — Naprawdę tu jesteś? — Ach, myślisz, że ci się śnię, jak myślałeś o Harey? — Gdzie ona jest? — Skąd wiesz, że wiem? — Domyślam się. — Zachowaj to dla siebie. Powiedzmy, że jestem tu zamiast niej. — Ale ja chcę, żeby ona też była. — To niemożliwe. — Dlaczego? Słuchaj, ale ty wiesz, że to naprawdę nie ty, tylko ja? — Nie. To naprawdę ja. Gdybyś chciał być pedantyczny, mуgłbyś powiedzieć, że to ja jeszcze raz. Ale nie marnujmy słуw. — Odejdziesz? — Tak. — I ona wtedy wrуci? — Zależy ci na tym? Czym ona jest dla ciebie? — To moja rzecz. — Przecież boisz się jej. — Nie. — I brzydzisz... — Czego chcesz ode mnie? — Litować możesz się nad sobą, nie nad nią. Ona zawsze będzie miała dwadzieścia lat. Nie udawaj, że tego nie wiesz!

Солярис (роман)
#309180

Итак, она тебя любит. А ты хочешь её любить. Это не одно и то же.

Солярис (роман)
#309181

Więc ona cię kocha. A ty chcesz ją kochać. To nie jest to samo.

Солярис (роман)
#309182

Можно ли отвечать за собственное подсознание? Если я не отвечаю за него, то кто же?

Солярис (роман)
#309183

Czy można odpowiadać za własną podświadomość? Jeżeli ja nie odpowiadam za nią, to ktуż by...?

Солярис (роман)
#309184

Человек отправился познавать иные миры, иные цивилизации, не познав до конца собственных тайников, закоулков, колодцев, забаррикадированных тёмных дверей.

Солярис (роман)
#309185

Człowiek wyruszył na spotkanie innych światуw, innych cywilizacji, nie po-znawszy do końca własnych zakamarkуw, ślepych drуg, studni, zabarykadowanych, ciemnych drzwi.

Солярис (роман)
#309186

... соляристика оказалась загнанной во всё более разветвляющийся, полный тупиков лабиринт.

Солярис (роман)
#309187

... solarystykę w coraz bardziej powikłany, pełen ślepych uliczek labirynt.

Солярис (роман)
#309188

Кельвин, давай откроем донные люки и будем кричать ему туда, вниз, может, услышит? Но как он называется? Подумай, мы назвали все звёзды и планеты, а может, они уже имели название? Что за узурпация? Слушай, пошли туда. Будем кричать… Будем рассказывать ему, что он из нас сделал, пока не ужаснется… выстроит нам серебряные симметриады, и помолится за нас своей математикой, и окружит нас своими окровавленными ангелами, и его мука будет нашей мукой, и его страх — нашим страхом, и будет нас молить о конце.

Солярис (роман)
#309189

Kelvin, otwуrzmy denne luki, będziemy wołać do niego, tam, w dуł, może usłyszy? Ale jak on się nazywa? Pomyśl, ponazywaliśmy wszystkie gwiazdy i planety, a może one miały już nazwy? Co za uzurpacja! Słuchaj, chodźmy tam. Będziemy krzyczeć... powiemy mu, co zrobił z nas, aż się przerazi... wybuduje nam srebrne symetriady i pomodli się za nas swoją matematyką, i obrzuci nas zakrwawionymi aniołami, i jego męka będzie naszą męką, a jego strach naszym strachem, i będzie nas błagał o koniec.

Солярис (роман)
#309190

Подумай, в ракете человек может лопнуть, как пузырь, или застыть, или изжариться, или так быстро истечь кровью, что даже не крикнет, а потом только косточки стучат по металлу, кружась по ньютоновским орбитам с поправкой Эйнштейна, эти наши погремушки прогресса! А мы охотно… потому что это прекрасная дорога… мы дошли… и в этих клетушках, над этими тарелками, среди бессмертных судомоек, с отрядом верных шкафов, преданных клозетов, мы осуществили…

Солярис (роман)
#309191

Pomyśl, w rakiecie człowiek może pęknąć jak bąbel albo skrzepnąć, albo rozgotować się, albo tak prędko wybuchnąć krwią, że ani krzyknie, a potem tylko kosteczki stukają w blachę, kręcą się po orbitach Newtona z poprawką einsteinowską, te nasze grzechotki postępu! A my ochoczo, bo to piękna droga, aż doszliśmy, i w tych komуrkach, nad tymi talerzami, wśrуd nieśmiertelnych pomywaczek, z hufcem wiernych szaf, klozetуw oddanych, tu jest nasze ziszczenie...

Солярис (роман)
#309192

... автоматов, которые не делят с человеком первородного греха и настолько невинны, что выполняют каждый приказ. Вплоть до полного уничтожения себя или преграды, которая стоит у них на пути, если так была запрограммирована их кристаллическая память.

Солярис (роман)
#309193

... automatуw, ktуre nie dzielą z człowiekiem pierworodnego grzechu i są tak niewinne, że wykonują każdy rozkaz, aż do całkowitego zniszczenia siebie lub przeszkody, ktуra stanie im na drodze, jeżeli tak zaprogramowana została ich oscylująca w kryształach pamięć.

Солярис (роман)
#309194

Отчаявшийся бог — это ведь человек, мой дорогой.

Солярис (роман)
#309195

Bóg rozpaczający to przecież człowiek, mуj drogi?

Солярис (роман)
#309196

Человек, вопреки видимости, не ставит перед собой целей. Их ему навязывает время, в котором он родился, он может им служить или бунтовать против них, но объект служения или бунта дан извне. Чтобы изведать абсолютную свободу поисков цели, он должен был бы остаться один, а это невозможно, поскольку человек, не воспитанный среди людей, не может стать человеком.

Солярис (роман)
#309197

Człowiek wbrew pozorom nie stwarza sobie celуw. Narzuca mu je czas, w ktуrym się urodził, może im służyć albo buntować się przeciw nim, ale przedmiot służby czy buntu jest dany z zewnątrz. Aby doświadczyć całkowitej wolności poszukiwania celуw, musiałby być sam, a to się nie może udać, gdyż człowiek nie wychowany wśrуd ludzi nie może się stać człowiekiem.

Солярис (роман)
#309198

«Книга есть Чужое»

Солярис (роман)
#309199

Свои первые романы, в авторстве которых я признаюсь с чувством неловкости[note я писал почти по совершенно готовому плану. Все романы типа «Солярис» написаны одним и тем же способом, который я сам не могу объяснить. … Я и теперь ещё могу показать те места в «Солярис» или «Возвращении со звёзд», где я во время писания оказался по сути в роли читателя. Когда Кельвин прибывает на станцию Солярис и не встречает там никого, когда он отправляется на поиски кого-нибудь из персонала станции и встречает Снаута, а тот его явно боится, я и понятия не имел, почему никто не встретил посланца с Земли и чего так боится Снаут[note . Да, я решительно ничего не знал о каком-то там «живом Океане», покрывающем планету. Всё это открылось мне позже, так же как читателю во время чтения, с той лишь разницей, что только я сам мог привести всё в порядок.

Солярис (роман)
#309200

«Солярис» мне не удавалось закончить целый год, пока наконец я вдруг — неизвестно откуда — не узнал, какой должна быть последняя глава. (Я даже удивился тогда, как это мне сразу не пришло в голову.)

Солярис (роман)
#309201

Последнюю главу «Соляриса» я написал после годового перерыва. Я вынужден был отложить книгу, потому что сам не знал, что сделать со своим героем. Сегодня я даже не смогу найти этот «шов» — место, где она была «склеена». Мало того, я даже не знаю, почему я так долго не мог её закончить. Помню только, что первую часть я написал одним рывком, гладко и быстро, а вторую закончил спустя долгое время в какой-то счастливый день или месяц.

Солярис (роман)
#309202

1-й абзац: Trudno mi dodawać coś jako komentarz do tej książki. Sądzę, że udało mi się w niej powiedzieć to, co zamierzałem. Ta pozycja wydaje mi się zupełnie przyzwoita. Mogę tylko dodać, że właśnie ona okazała się soczystym żerem dla krytyków. Czytałem jej omówienia tak uczone, że mało, co z nich sam rozumiałem. Zaczynając oczywiście od wykładni czysto freudowskiej, przy czym ów amerykański krytyk, anglista, dość paskudnie wpadł, bo wyławiał psychoanalitycznie pewne diagnozy z angielskiego tekstu, nie wiedząc o tym, że w polskim odmienna idiomatyka upoważnień do takiego diagnozowania nie daje.

Солярис (роман)
#309203

«Солярис» — это показ экстремально далекой от наших способностей технологии, океана, который может делать то, что человеку приходится считать чудом. Однако всё это происходит естественным, а не сверхъестественным образом.

Солярис (роман)
#309204

«Солярис» — это атака на антропоцентрическую мифологию, лежащую в основе программы современной космологии.

Солярис (роман)

Солярис (роман) Цитаты, цитаты по Солярис (роман), Солярис (роман)

Следующая